Pewna  mama patrzyła na swojego synka, z którym żadne dziecko nie chciało się bawić i serce jej krwawiło. Mały ciągle był sam, chociaż bardzo chciał mieć kolegów. W szkole prawie nikt nie chciał z nim rozmawiać, chociaż wszyscy zgodnie twierdzili, że to bardzo mądry, grzeczny i zdolny chłopiec. Gdy okazało się, że przyczyną odrzucenia przez kolegów, są dziwne zachowania związane z zespołem Aspergera, mama pomyślała, że w Bydgoszczy muszą być przecież także inne dzieci, z którymi też nikt się nie chce bawić. Może więc trzeba je znaleźć i wtedy wszyscy razem będą się bawić. I tak się zaczęło...

Mama zostawiła w poradni zdrowia psychicznego swój nr telefonu, aby terapeuci i lekarze mogli go przekazywać rodzicom dzieci z ZA. W czerwcu 2006 roku zorganizowaliśmy w prywatnym mieszkaniu pierwsze zebranie. Później włączyli się do pracy terapeuci – Kasia Torzewska i Romka Bajzert, które nieodpłatnie prowadziły grupę wsparcia dla potrzebujących rodziców. Spotkanie odbywały się regularnie raz w miesiącu w pomieszczeniach użyczonych przez panią Barbarę Lorenz w Regionalnym Centrum Edukacji Nauczycieli. Z czasem doszliśmy do wniosku, że podczas grupy wsparcia dla rodziców, dzieci mogłyby się również ze sobą spotykać i zorganizowaliśmy dla nich opiekę i wspólną zabawę.

W 2007 roku, dzięki poszukiwaniom internetowym, nawiązaliśmy kontakt ze Stowarzyszeniem Pomocy Dzieciom z Ukrytymi Niepełnosprawnościami im. Hansa Aspergera „NIE-GRZECZNE DZIECI” i wspólnie wyjechaliśmy na turnus rehabilitacyjny. Dzięki współpracy z nimi, zrealizowaliśmy pierwszy projekt – Trening Zdrowia. Była to pierwsza w Bydgoszczy terapia grupowa dla dzieci z ZA prowadzona metodą treningu umiejętności społecznych.

W roku 2009 „zalegalizowaliśmy” naszą działalność, aby móc samodzielnie realizować projekty. Podjęliśmy także współpracę z Centrum Terapii Egeo, gdzie większość naszych dzieci otrzymała pomoc terapeutyczną.

W roku szkolnym 2009/2010 przeprowadziliśmy cykl 3 szkoleń dla nauczycieli i terapeutów, które poprowadzili innych osób pracujących z dziećmi z ZA. Poprowadzili je specjaliści z fundacji Synapsis w Warszawie. Wzięło w nich udział ok. 140 osób.

W 2010 i 2011 roku realizowaliśmy już trzy projekty terapeutyczne: "TERAPIA DLA ZESPOŁU ASPERGERA", "SPORT DLA KAŻDEGO" (którego trzecia edycja zakończyła się w grudniu 2012), i „PRZEGLĄDAM SIĘ W TWOICH OCZACH”. Zatrudnialiśmy już 15 wolontariuszy, a z naszych terapii korzystało ponad 30 dzieci i młodzieży. Projekt: "W STRONĘ LUDZI”", dzięki środkom otrzymanym z programu Reklama Dzieciom, miał swoją kontynuację pod nazwą „IDĄC KU TOBIE”.

Dzięki dalszej współpracy ze Stowarzyszeniem „NIE-GRZECZNE DZIECI” w roku szkolnym 2011/2012 realizowaliśmy projekt "GODZINA ZDROWIA", podczas którego nasze dzieci uczestniczyły w zajęciach na basenie, wspinaczki skałkowej, jogi i nordic walking.

W roku 2012 dla naszych nowych podopiecznych zrealizowaliśmy projekt: „POCZĄTEK PODRÓŻY”, w którym dzieciaki brały udział w terapii grupowej i zajęciach sportowych, a dla rodzeństwa dzieci z ZA prowadziliśmy specjalne warsztaty.

 Aktualnie realizujemy projekt „KONIEC Z KISIELEM WIŚNIOWYM”, którego inicjatorami była sama młodzież z ZA. Jest to trening interpersonalny i zajęcia warsztatowe prowadzone wspólnie z grupą neurotypowych (bez ZA) rówieśników.

W tym miesiącu (w marcu 2013) rozpoczynamy projekt „GDY SZKOŁA JEST PIEKŁEM”. Polegać on będzie na prowadzeniu różnego typu działań w klasach, w których dzieci z ZA zostały odrzucone przez kolegów i nie są przez nich akceptowane.

Przez wszystkie te lata prowadzimy grupy wsparcia dla rodziców. Co roku organizujemy wspólne wakacje, a na zakończenie roku szkolnego – piknik.

W tej chwili mamy pod opieką 76 dzieci i młodzieży i stale ich przybywa. Zatrudniamy 12 terapeutów i 13 asystentów terapeutów. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że nie jesteśmy żadną instytucją dofinansowaną przez NFZ, nie mamy nic wspólnego ze służbą zdrowia.

Mamy masę nowych pomysłów, które można by zrealizować, gdyby doba miała więcej niż 24 godziny.

Wszystko, co z takim rozmachem robimy udaje nam się, dzięki zaangażowaniu i umiejętnościom współpracujących z nami osób. Obdarzają nas pomysłami i inspirują, a my z satysfakcją wprowadzamy je w życie naszych Aspików.